रात्रीचे साडे दहा वाजत होते. वाढत्या रात्री बरोबर अरुणच्या फेऱ्या वाढतच चालल्या होत्या. हातातील फोन सारखा चेक करून पाहत होता तो. नेटवर्क चा प्रॉब्लेम तर नाही ना. आज कसा हा लेट झाला. नेहमी पाच ला घरी येतो आज अकरा वाजता आले तरी नाही. त्यात मी कॉल करतोय तर लागेना आणि त्याचा स्वतःहून समोरून काही मेसेज पण नाही. ट्रॅफिक मध्ये अडकला की अचानक काही काम आलं? बाकीच्या दिवशी उशिर झाला असता तर काही नसतं वाटलं पण आजच का? अरुण ने त्याचे विचार थांबवले.
त्याने नवीन घातलेले कपडे काढले आणि घरचे कपडे घातले. तो आता घर आवरायला घेणार होता पण काही वेळ थांबू म्हणून तो जरा रागाने आणि काळजीने धपकन सोफ्यावर तोंड पडून बसला. तो बसताच सोफ्यावर पसरलेल्या गुलाबाच्या लाल गुलाबी पिवळ्या पाकळ्या उडून पडल्या. बारा वाजत आले अरुण ला हळू हळू पेंग येऊ लागली. तो डुलक्या देऊ लागला. त्याचा डोळा लागणार तेवढ्यात दरवाजाच लॉक उघडल्याचा आवाज आला तसा तो झटकन उठला. बाहेरून दरवाजा उघडला गेला होता.
