लस्ट इन फॉग(धुक्यातील वासना)सिजन२-भाग-२

                                        

                                                                      त्याच जोरात लंड हलवण चालू होत पण इकडे माझ्या चड्डित पण माझा लंड ताठला होता. मी काय करू ते मला  समझेना. मी या आधी कधीच हस्तमैथुन केल नव्हतं. पवनच्या हालचाली बघून माझ मन तळमळू लागलं. काय करू कळेना पण माझे हात माझ्या लवड्याकडे वळत होते. मी पवन च्या लावड्याकडे बघत माझा एक हात माझ्या चद्दीत घातला आणि  एका हाताने रग सांभाळत होतो. लवडा हातात घेताच माला जाणवलं की तो किती गरम झाला  आहे. माझ्या थरथरत्या हातांनी मी माझा लवडा  अजून घट्ट पकडला त्यावेळी एक शिरशिरी अंगभर वाहून गेली. क्षणभर माझे डोळे मिटले. मला माझा स्पर्श अनोखा वाटला.एकदम वेगळा.लघवी किवा अंघोळ करताना खूप वेळा मी माझ्या लवड्याला स्पर्श केला असेन पण मला कधी अशी अनुभूति नव्हती आली.

                          

                                             मी माझ्याच धुंधित होतो. पवनच्या आवाजाने मी सावध झालो. मी हात वर घेतला आणि त्याच्याकडे बघू लागलो. त्याच्या लवडा सफेद रंगाच्या द्रव्याने मखला होता. त्याचा चिक बाहेर पाडला होता आणि तो कसा बाहेर पडला हे मी नेमक चुकवल बघायच. त्यावेळी मी माझ्या नवीन स्पर्शाची अनुभूति मध्ये हरवलो होतो. पवन ने आपला हात झटकला त्याच्या चिकाचे शिंतोडे ईकडे तीकडे उडाले. त्याने आपल्या हाताने परत आपल्या लंडावरचा चिक गोळा केला आणि परत झटकला. मी थोड वेळ तिथे रेंगाळलो पण त्याचा काही फायदा नाही झाला, पवन लगेच झोपी गेला. 

   

                                             मी तसाच नंतर अंथरणावर पडून होतो. माझ्या डोक्यात नदी मधली दुपार आणि आता मी जे काही पाहिलं ते विचार डोक्यात होते घुमत होते. डोळ्यासमोर पवन लवडा हलवताना आणि त्याच्या चेहऱ्यावरील हावभाव येत होते. मगाशी त्यावेळी माझा देखील लंड कडक झाला होता. पण आता तो मऊ झाला होता. मी पण हळूच माझी चड्डी खाली सरकवली आणि माझा मऊ  झालेला लवडा मुठीत घेतला. थोडंसंच अंगठ्याने पाठी पुढे करताच त्याने आपला आकार बदलला. 

                                         पवन एवढा नाही पण माझा पण लंड आता मोठा झाला होता. मला परत तोच स्पर्श हवाहवासा वाटू लागला, नकळत माझे डोळे बंद झाले आणि माझ्या हाताची हालचाल सुरू झाली.  पवनला हलवताना डोळ्यासमोर आणून मी देखील हलवू लागलो. एक वेगळीच शिरशिरी अंगी आली. अचानक माझ्या हाताचा वेग वाढला. मी तळमळू लागलो. नक्की काय होतंय नेमकं मला पण कळेना पण पवन सारखंच माझ्या लिंगातून देखील तू सफेद द्रव्य बाहेर पडणार असं वाटत होतं. 

 

                                       जणू माझ्या शरीराच केंद्र मला उमजल होत आणि त्यातून  काहीतरी बाहेर पडणार अस वाटत होत. एक पोकळी माझ्यात निर्माण झाली होती आणि माझ्या शरीरातील सगळं रक्त त्या पोकळी कडे प्रवास करत होत. माझ्या शरीराची चुळबूळ वाढली मी शरीरावर घेतलेला रग एका हाताने बाजूला सारला आणि दुसऱ्या हाताने माझे लिंग घट्ट पकडले. त्याची पुढची त्वचा खसकन खाली खेचली आणि एक सुखाची लहर माझ्या पूर्ण शरीरातून पसरली. 

      

                                        माझा प्रवास जणू संपला आला होता. एका निर्वाण पोळकीतून मी बाहेर पडणार होतो. आणि मी बाहेर पडलो देखील.माझा चिक गळाला होता एक उंच पिचकारी उडून परत माझ्याच पोटावर आणि थोडीफार आजूबाजूला पडली होती. मी घामाघूम झालो काही क्षणांसाठी नक्की आपल्या सोबत काय घडलं हेच मला कळेना पण जे काही घडलं त्याने एक वेगळीच भावना मनात निर्माण झाली होती. सगळे विचार एका क्षणासाठी डोक्यातून निघून गेले आणि एक पोकळी निर्माण झाली त्या पोकळीत मी होतो आणि बाहेर देखिळो पडलो. पण तो क्षण मला हवाहवासा वाटत होता. 

                                      माझे श्वासोश्वास वाढले होते, थोडासा घाम कपाळावर वाचला होता आणि डोळे अजुनही मिटलेले होते मी भानावर आलो. आपला हात साफ केला आणि परत गप्प बसलो रात्रीचे किती वाजले याचा मला अंदाज नव्हता पण अचानक खूप थकवा आलेला. पण झोप नव्हती जाणवत. मी जरा मान वळवून पवन झोपला होता त्या जागेकडे पाहिलं तो शांतपणे झोपला होता.

                                        माझ्या मनात परत तेच नदीवरच्या संध्याकाळचे  दृश्य सुरू झाले आणि एक वेगळा विचार माझ्या मनात चमकला. ज्यामुळे पवन आणि मी खूपच जवळ आलो होतो. तो विचार म्हणजे जर मी माझा लंड  स्वतःच्या हाताने हलवत असताना मला एवढा आनंद मिळत होता, तो जर आपण निश्चित राहून दुसऱ्याने हलवला तर किती आनंद होत असेल?  हा प्रश्न मला माझ्या त्या संध्याकाळच्या घटनेचे उत्तर वाटत होतं. नक्की पवन ला अजून आनंदी व्हायचं असेल! म्हणून त्याने मला माझ्या  नकळत लिंग हातात घेऊन हलवायला सांगितलं असेल! पण हे खूप विचित्र वाटतं असेल म्हणून तो माझ्याशी खोट बोलला असेल  

                                             

                                           डोक्यात तेच विचार चालू होते.रात्र  खूप झाली होती. मी केव्हा झोपलो माझं मला देखील कळलं नाही. माझा डोळा उघडला ते माझ्या वडिलांनी मला गदागदा हलवल्या वर! त्यांचे शब्द माझ्या कानावर पडत होते "चल लवकर उठ. पवन  निघाला देखील." आम्ही त्याला जिल्ह्याच्या बस स्टँड पर्यंत सोडायला जाणार होतो. मी आंघोळ न करता तसाच माझ्या वडिलांबरोबर आईबरोबर पवनला सोडायला गेलो. आम्ही सगळे  एकाच गाडीत होतो. पण एक वेगळीच अस्वस्थता जाणवत होती. मी सारखा पवन कडे बघत होतो. तो देखील अधून मधून तसाच माझ्याकडे बघत होता. शेवटी आम्ही बस स्टँड जवळ आलो. शहराला जाणारी बस तिथे उभी होती. पवनणे माझ्या आई-वडिलांचा आशीर्वाद घेतला आणि तो माझ्याकडे आला. 

                                          त्याच्या चेहर्‍यावरुन तो जरा माझ्या जवळ यायला कचरत होता असं वाटत होतं. मी देखील जरासा गप्पच होतो. काय बोलावं हेच सुचत नव्हतं! पण तो माझ्या समोर आला आणि मी म्हणालो "तू आता परत केव्हा येणार काका?" त्यावर तो म्हणाला, "लवकर येईल मी." त्यावर फक्त मी मान हलवली. त्याने माझा गालगुच्चा घेतला आणि म्हणाला, "या पुढे मला काका नको म्हणूस पवन म्हण" मी आमच्यात जे काय झालं ते विसरून गेलो आणि एक मोठं स्मित हास्य माझ्या चेहऱ्यावर आल. तो बसमध्ये चढला आणि बस निघाली. आम्ही त्याला निरोप दिला आता तो परत केव्हा येणार याकडे माझं लक्ष लागलं होतं. 

                                          मी त्याची वाट पाहत राहिलो. या सहा काळात मी बऱ्यापैकी मोठा झालो. किशोरवयीन मुलांना या गोष्टी कळायला हव्यात त्या सगळ्या मला कळाला कळत होत्या. हळूहळू त्या  उमजत गेल्या. त्यामुळे पवन बद्दलचे आकर्षण अजूनच वाढत गेलं त्यामुळे नेहमी हलवताना मी त्याचा चेहरा आणि  त्याचं त्या रात्रीच शरीर, आम्ही दोघं नदीकाठच्या पाण्यात उभी राहिलेली ती संध्याकाळ डोळ्यासमोर आणून हलवत असे. 

                                    

                               मला अजूनही आठवत आहे  मी हॉस्पिटलमध्ये असताना  पवन येणार, त्या दिवशी एक विचित्र स्वप्न पाहिल. त्यात फक्त आणि फक्त धुकं होत आणि एक खिडकी. धुकं..धुकं.... धुकं...... आणि फक्त धुकं दिसत होत. खिडकी बाहेर. मी खिडकी खोलून बाहेर गेलो. पण ते धुकं जवळपास नव्हतं. मी जसा जवळ जात  तस ते लांब पळत होत. खूपच विचित्र स्वप्न होत ते.  

                                म्हणून मी डोळे वाटेला लावून त्या हॉस्पिटलमध्ये बसलो होतो. तो येणार म्हणून मी फारच उत्साही झालो होतो. पण मी तो उत्साह चेहऱ्यावर आणून दिला नव्हता, कारण त्या स्वप्नामुळे मला एक प्रकारची भीती वाटत होती. शेवटी पवन हॉस्पिटलमध्ये आला आणि मला इथून घेऊन गेला.

                 

                                    हॉस्पिटल नंतर आम्ही एका हॉटेलमध्ये गेलो. फक्त एका रात्रीसाठी राहायला. ती रात्र माझ्यासाठी खूपच स्पेशल होती. कारण त्या रात्री खूप दिवसांनी मी पवनला एवढ्या जवळ पाहिलं. खरंतर याअगोदरही पाहिलं होतं. पण आजची गोष्ट वेगळी होती. खूप दिवसांनी मला त्याचा स्पर्श झाला होता. त्या दिवशी जेव्हा त्याने मला हात लावला तेव्हा त्याच क्षणी अंगात एक वेगळीच शिरशिरी धावून आली. 

       

   

                                  

                                   हॉस्पिटल ते हॉटेल पर्यंतचा प्रवास कंटाळवाणा झाला होता म्हणून त्याने अंघोळीचा निर्णय घेतला. तो आंघोळीला गेला हॉटेल तसं जुनाटच होतं त्या जुनाट हॉटेलचे घराचे दरवाजे काहीसे कमकुवत आणि चिरलेले होते त्यात न्हाणीघराच्या दरवाजाच्या एका भोकातून मी पवनच शरीर सौंदर्य न्याहाळत होतो. माझ्या काही जुन्या आठवणी जागा झाल्या.

       नळ चालू झाल्याचा आवाज येताच मी न्हाणीघराच्या दिशेला सरकलो. पाण्याच्या माऱ्याने कुजलेला दरवाजा मधून भेगाळला होता. त्याला लहान सहान फटी होत्या. त्याच एका फटीतून मी चोर नजरीने पाहिलं. मला आत एक मदन कुमार स्वतःच अंगावर पाण्याचा वर्षाव करत दिसला.

( पुढील भागासाठी कृपया इथे टिचकी मारावी )